Birer birer eksilirken yeryüzünden,

Dünyaya kazık çakacağını zanneden ey gafil,

Ne çok yanıldın…

Ömür dediğin, avuçlardan kayan bir avuç kum,

Ve biz, bu kumun her tanesine ömür biçen zavallılarız.

Mal, mülk, şan, şöhret…

Ne varsa peşine düştüğün,

Hepsi bir kefenle son bulacak.

Ölümün soğuk yüzüyle er ya da geç yüzleşeceğiz.

Kimimiz sabah uykusunda,

Kimimiz yolda, hastane köşesinde…

Ama kaçış yok!

Her adımda yaklaşan bir son var,

Ve sen hâlâ sonsuzluğun tadına varacağını mı sanıyorsun?

Nedir bu beyhude çaba?

Daha çok kazanmak mı?

Daha çok sevilmek mi?

Oysa gidince adının bir taşta yazılı kalacak sadece,

Üzerinden otlar........

© Enpolitik