Orta Doğu toplumlarının siyasal yapıları genel olarak etnik çeşitlilik, mezhepsel ayrışmalar ile aşiret ve kabile aidiyetlerinin belirleyici olduğu sosyolojik bir zemin üzerinde şekillenmektedir. İran-Irak-Suriye örneklerinde olduğu gibi bu tür parçalanmış toplumsal dokularda, dışarıdan ithal edilen modeller yahut romantize edilmiş siyasal beklentilerle istikrarlı ve kapsayıcı bir demokratik düzen inşa etmek mümkün değildir.

Orta Doğu’nun toplumsal dokusu, etnisitenin, mezhebin ve kadim kabile ve aşiret kültürünün iç içe geçtiği çok katmanlı bir yapıdan oluşur. Böyle bir zeminde, demokrasi yalnızca siyasal bir ideal değil; sosyolojik bir imkânsızlığın sınırlarında dolaşan kırılgan bir hayaldir.

Lübnan örneğinde görüldüğü üzere, bu girişimler çoğu zaman birbirinden yalıtılmış ve her kriz anında çatışmaya sürüklenebilen toplumsal kompartımanların oluşumuyla sonuçlanmaktadır.

Bu nedenle sipariş reçetelerle ya da romantik ütopyalarla demokratik bir toplum inşa etmeye çalışmak, çoğu kez Lübnan misalinde olduğu gibi, sadece her krizde karşı karşıya gelen ve birbirine yabancılaşmış........

© Enpolitik