Yine bir kadın cinayetiyle sarsıldık…

Yine yetkililerin duyarsızlığıyla… Yine kadınların çığlıklarının hafife alınmasıyla… Yine mağdurların değil, katillerin korunmasıyla…

Hatay’ın Reyhanlı ilçesinden İstanbul’a üniversite eğitimi için gelen **Ayşe Tokyaz**, ikiz kardeşi Esra'nın ifadelerine göre, eski polis amiri olan erkek arkadaşı **Cemal Koç** tarafından soz zamanlarda **şiddete uğruyor ve alıkonuyordu**.

**Tehdit ediliyordu...

Yüzünde gözünde morluklar taşıyordu...

İkiz kardeşi Esra, Ayşe'ye ulaşamadığında Cemal Koç art arda yalanlar söyledi. Eve gittiğinde Ayşe’nin ayakkabıları kapının önünde durmasına rağmen “evde yok” dedi. “Yurda gitmiştir” diyerek Esra’yı içeri almadı.

**Ayşe’yi bulamayan Esra, Cuma gününden itibaren çalmadık kapı bırakmadı.** Kolluk kuvvetlerine gitti, durumu anlattı, şikâyette bulundu.

**Ama yetkililer söylenenleri yine hafife aldı… duymadı, görmedi…gerekli önlemleri almadı.**

Ve sonunda… Bugün **Ayşe’nin cansız bedeni bir valizin içinde, yol kenarına atılmış halde bulundu.**

Esra Tokyaz’ın anlatımları**, pek çok kadın cinayetinde olduğu gibi bu vakada da, yalnızca bireysel değil, **kurumsal ihmaller zinciri** olduğunu ortaya koydu.

Çok acı bir olay...

İstanbul’un ortasında bir genç kız, günlerce kardeşini kurtarmak için can havliyle mücadele ediyor. Ve bugün yaşadıklarını anlatırken, hâlâ titreyen dizlerini iki eliyle durdurmaya çalışırken diyor ki:

'Hiç bir memur bana yardımcı olmadı.

Gitmeğim yer kalmadı. Kimse yüzüme bakmadı. Cemil Koç'a ifadelerimi bile verdiler. Beni de tehdit etti. Oysa polislere can güvenliğim yok demiştim...

**“Kimse yardım etmedi bana! Herkes kapıyı kapattı. Duygu sömürüsü mü yapıyorsun dediler. Abartma dediler!”

Bu sözler, ülkemizde........

© Enpolitik