Temmuz enflasyonuna bardağın dolu veya boş tarafından bakmak mümkün. Dolu tarafı gelen rakamın piyasa beklentilerinin altında kalması ve 12 aylık enflasyonun az da olsa gerilemiş olması (5,05’ten 3,52’ye). Boş tarafı ise esasen Temmuz aylarının tarihsel olarak (mevsimsel nedenlerle) ortalamada Haziran’dan sonra en düşük aylık enflasyona sahip olmasına rağmen gelen enflasyonun %2’nin hâlâ üstünde kalması. (Hatırlatmak gerekirse 2005-2020 arasında Temmuz enflasyon oranı ortalamada %0,24 olmuştu!)

TÜİK’in TÜFE’deki mevsimsel hareketleri dışlayan serisine göre önceki 2 ayda olduğu gibi bu ay da enflasyon %2,65 ile %2,06’lık normal TÜFE serisinin oldukça üzerinde kaldı. Merkez Bankası bu serinin 3 aylık hareketli ortalamasına bakarak trendde gerileme olduğu iddiasında, ancak serinin son 15 aydaki gidişatına bakılırsa yıllık enflasyonu ’un altına düşürecek değer olan aylık %0,8’e kadar geçecek sürenin bugünden en az 20 ay kadar ileride olduğu gözlemleniyor. (Tabii, bu süreçte bir kur ve/veya gıda ve enerji fiyatları şoku yaşanmaz ise!) Bu programa (herhalde biraz yeniçerilik geçmişimizin de etkisiyle) Dünya iktisat tarihindeki en yavaş dezenflasyon programı desek yanlış olmaz herhalde. Böyle olması da refleksif bir şekilde enflasyon beklentilerinin de yavaş gerilemesine ve programın daha da yavaş sonuç almasına yol açıyor (tavuk-yumurta meselesi).

Peki, görünüşte dezenflasyon programı aksamadan devam etmesine rağmen neden hâlâ........

© Ekonomim