Bu hafta bütün dünya liderleri ABD’nin New York kentinde, Birleşmiş Milletler Teşkilatının 80. Genel kurulunda. Doğal olarak bizim Cumhurbaşkanımız da yüksek ve üst düzey katılımla orada.

Gündem ağırlıklı Filistin konusu…

Aslında kimsenin bu toplantıları önemsediği yok ve sonuçlarından da kimse hiç umutlu değil. 200’e yakın ülkenin devlet ve hükümet başkanları bu toplantılarda boy yer alıyor; ama son kararı 5 üye ülkenin olduğu BM Güvenlik Konseyi veriyor.

Dünya son yıllarda çok önemli ekonomik, politik, sosyal, siyasal gelişmelere sahne oluyor: Pandemi ile başlayan ülkelerin içine kapanması, arkasından Ukrayna-Rusya arasındaki gıda savaşlarının başlaması ve halen devam etmesi, İsrail’in arkasına aldığı süper güç ABD sayesinde Filistin ile din savaşına girmesi, ABD’nin tüm dünyayı karşısına alarak ticaret savaşlarını başlatması, bu arada İsrail’in Lübnan, Ürdün, İran ve Suriye ile daha kısa süreli spot savaşlara girmesi ve diğer uluslararası, bölgesel ve ikili sorunların sürmesi…

Bütün bu gelişmelerden küreselleşmenin sonuna gelindiği anlaşılıyor. Zaten uluslararası kuruluşlar da adeta devre dışı kalmış görünüyor. Örneğin; dünyanın en güçlü küresel yapısı Dünya Ticaret Örgütünün kurallarının ve yaptırımlarının unutulduğu anlaşılıyor.

Böyle bir uluslararası konjonktürde Türkiye’nin ne durumda olduğunu insan merak ediyor.

Türkiye’de özellikle iktidarın son yıllarda geliştirdiği bir yöntem var. 2003 öncesi ve sonrası… Daha doğrusu özellikle de 2003 sonrası, sanki öncesi yokmuş gibi. Mukayeseler hep bu zaman serisine oturtuluyor.

Yine bir başka refleks ya da tavır da dış dünya ile mukayesenin yapılmaması.........

© Ekonomim