Holdingleşmenin, şirketleri belli hedeflere göre yönetmenin dışında da çok çeşitli sebep ve yararları vardır. Her şeyden önce holding veya grup oluşumu ve iştirak ilişkisi, ortak ve güçlü marka yaratmayı hedefler, grupta sinerji yaratır. Muhasebe, hukuk, iç denetim, iş güvenliği ve bazen pazarlama gibi pek çok hizmet holding tarafından üstlenilir ve böylece maliyetler de düşer.

Holdingleşmenin amaçları arasında en önemli faktör, finansman maliyetini düşürmektir. Holding yapılanmalarında şirketlerin kredibilitesi de kefil veya teminat gösterme güçleri de artar. Ancak holdingleşmenin asıl amaçlarından biri de yapı içerisindeki atıl fonların ihtiyaç duyan şirketlere yönlendirilmesi, grubun dış kaynağa ihtiyaç duymaksızın yaşaması ve gelişmesini sağlamaktır. Bu amacın gerçekleşmesi, özellikle dış (banka) kaynağının hem pahalı hem de ulaşılması zor olduğu günümüzde ayrı bir önem taşımaktadır.

Türk vergi mevzuatı ise grup veya holding yapılanmasını tanımamaktadır. Kanun nazarında holding ve yapıdaki her şirket bağımsız olarak görülmektedir. Bugünkü mevzuat anlayışında adeta parası olan grup şirketinin parasını negatif faizle bankada tutması, paraya ihtiyacı olan şirketin ise pahalı faizle kredi kullanması talep edilmektedir. Bu mevzuat anlayışı, ekonomik mantığa aykırıdır ve iş dünyasını zorlamaktadır. Grup şirketlerinde güçlüden zayıfa, elinde atıl fonu olandan nakde ihtiyacı olana kaynak transferi yapıldığında, transfer fiyatlandırması, örtülü sermaye gibi pek çok müessese açısından çoğunlukla matrah farkı sonuçlu incelemeler ortaya çıkmakta, ayrıca KDV gibi anlamsız mali yüklerle karşılaşılmaktadır. Grup şirketleri bu rasyonel davranışları sonucunda adeta pişman edilmektedir. Holding veya grup şirketleri arasındaki mali dayanışmanın en büyük engeli vergi mevzuatı olmakla birlikte tek........

© Ekonomim