Her organizasyon, yalnızca resmi yapılar ve kurallardan değil, aynı zamanda değerler, normlar ve sembollerden oluşan bir kültürel sistemdir. Stratejiler değişir, teknolojiler yenilenir ama kültür, çalışanların nasıl düşündüğünü, davrandığını ve karar verdiğini belirleyen en derin yapı olarak kalır. Şimdi bu sistemin içine, karar verme gücünü elinde tutan bir oyuncu giriyor: Algoritmalar.

Çünkü, yapay zekâ artık 'ideal çalışan' profilinden adalete, iş yapış biçimlerinden otorite yapısına kadar her şeyi yeniden tanımlayan bir rejim kuruyor.

Avrupa'daki çalışanların dörtte biri işyerinde algoritmaların verdiği kararlara tabi. Bu sayı hızla yükseliyor. Fakat asıl değişen karar mekanizmaları değil, karar kültürünün kendisi.

Basit bir örnek verelim. Geçmişte yetenekli bir çalışanı kim keşfeder, nasıl değerlendirirdi? Bir mentor, deneyimli bir yönetici, informal ağlar... İnsani sezgi, deneyim, yargılar, empati…Karışık, belki her zaman sağlıklı ve adil değil ama sonunda insani olan bir süreç.

Şimdi? Algoritmalar CV'leri tarıyor, belirlenen kriterleri analiz ediyor, filtreliyor ve kararlar veriyor. Kolay ve hızlı. Peki, sonuç her zaman doğru ve sağlıklı mı?

Buradaki risk şu: Algoritmalar tarafından tam ölçülemeyen nitelikler; örneğin yaratıcılık, empati, karakter ve kişisel özellikler sistemlerde yavaş yavaş görünmez hale gelirse ne olacak?

AB'nin yapay zekâyı düzenleyen AI Act'i yürürlüğe girdi. 2026'ya kadar da kademeli olarak tamamı devreye alınacak. Yüksek riskli sistemlerde şeffaflık, insan gözetimi ve........

© Ekonomim