Yaptığınız şeyi anlamlandırmak aynı zamanda hayatınızın anlamlanmasını sağlıyor. Çoğu şey zihnimizde başlıyor, zihnimizde gelişiyor ve zihnimizde bitiyor aslında. Kimi zaman kendimizi bir köşeye çekmek ve birkaç kelam etmek gerekiyor aslında.

Hayat çok bonkör davran­mayabiliyor bizlere, hep sevdiğimiz şeyleri çıkar­mayabiliyor karşımıza. Ama ya başka çaremiz yoksa... Ya çekip gi­demiyorsak... Ya zorunluluklar bağladıysa sımsıkı halatlarıyla bi­zi olduğumuz yere... Ya sürdürmek zorundaysak...Pollyanna’cılık oy­namak değil ama farklı açılardan bakmak hayatımızı güzelleştirme­ye yarayabiliyor.

Yaptığınız şeyi anlamlandırmak aynı zamanda ha­yatınızın anlamlanmasını sağlıyor. Çoğu şey zihnimizde başlıyor, zih­nimizde gelişiyor ve zihnimizde bitiyor aslında. Kimi zaman ken­dimizi bir köşeye çekmek ve bir­kaç kelam etmek gerekiyor aslında. "Ne yaparsam yapayım bu bana ait olan ve hayatımda farklılığımı ser­gileyebileceğim –en azından şu an için– bir oyun" diye baktığımızda, kiminin eziyet olarak gördüğü, ki­minin sıkıcı olarak ifade ettiği bir faaliyet sizin için önemli bir eser yaratmak anlamına gelebilir.

Fransa'da, ağır işçilerin işleri hakkında ne düşündüklerini in­celemek üzere araştırmayı yürü­ten bir görevli, bir inşaat alanına gönderilir. Görevli, ilk işçiye yak­laşır ve sorar:

"Ne yapıyorsun?"

"Nesin sen, kör mü?" diye öf­keyle bağırır işçi.

"Bu parçalanması........

© Dünya