Geyve’de ormanlar alev alırken gökyü­zünde dönen helikopterlerin kaç sorti yaptığı kadar, bu helikopterlerin artık han­gi suya indiği de önemli. Çünkü bu kez yan­gın yalnızca ağaçları değil, su politikaları­nın yıllardır ertelenmiş sorularını ve doğa­ya verdiğimizi değeri de ortaya çıkardı. Ve belki de en önemlisi, kültürel reflekslerimi­zin ne kadar zayıfladığını.

Sakarya’nın Geyve ilçesinde çıkan orman yangınına beş uçak ve sekiz helikopterle ha­vadan müdahale edildi. Havadan yapılan bu müdahalenin başarısı, büyük ölçüde su­ya erişimle doğrudan bağlantılı. Ama bölge­nin en büyük iki kaynağı olan Sakarya Neh­ri ve Sapanca Gölü artık eskisi kadar erişi­lebilir değil. Peki bu durum, yalnızca iklim değişikliği ve çevre politikalarıyla açıklana­bilir mi?

Medeniyet tarihimiz boyunca, bir nehrin kıyısını yalnızca konaklama yeri olarak gör­medik. Ağaç kesilmeden önce izin istenir, hayvanların geçeceği yollar gözetilir, su­ya saygı göstermekle toprağa da saygı gös­terilmiş olunurdu. Osmanlı’da bu anlayış kurumsallaştı. Yalnızca insanlar için değil; kuşlar, sokak hayvanları, arılar ve balıklar için de vakıflar kuruldu, suluklar inşa edil­di, yemlikler bırakıldı. Medeniyet anlayı­şımız, sadece saraylar, külliyelerden ibaret değildi. Bir serçenin gölgesinde........

© Dünya