Ailesi kimse, kimse onu incitmesin diye adını Hassase koymuştu. Ailesi’nin gül yüzlü çocuğu ve masum bakışlı miniği yeni yaşına adım atmıştı. Hassase, sadece ailesinin değil Zeytun mahallesinin de en alımlı ve sevimli çocuklarından biriydi. O, savaş ve siyonist vahşete rağmen arkadaşlarıyla her gün mahalle arasında neşeyle oynardı. Bir de elinden eksilmeyen elifbasıyla çadır mescid yoluna koyulurdu.

Masum bir çocukluğu neşeli geçiren Hassase, nereden bilecekti ölümsüz ölüm şehadet ona bir bayram arefesinde daha yeni yerleştikleri çadırda uykunun tatlı kucağında gelecekti. Hem de vahşi ve sadist kıyım ona hediye edilen bayramlık elbiseleri yastığının yanında sabahı beklerken kıyacaktı…

29 Mart 2025…

Serin bir bayram arefesi…

Hassase, çadır mescide gitmek için evden çıkmış ve sonrasında arkadaşlarıyla oyunlar oynamıştı.

Derken çabuk geçen zaman…

Arkadaşlarıyla vedalaşıp çadırın yolunu tuttu Hassase…

Bu anlar, Hassase’nin gördüğü son anlardı…

Hassase çadırın loşluğunda her Gazzeli çocuk gibi annesinin umut yüklü ninnileriyle uykunun derin kollarına dalıp gitti.

Bütün güzel rüyalar, neşeli düşler Hassase için seferber oldu…

Hassase rüyasında özgür Gazze’nin sokaklarında Mescid-i Aksa’dan yükselen zafer ezanlarını dinliyordu.

Bayram namazı........

© Doğruhaber