“Aile Bakanı dersine iyi çalıştığını söylüyor.”

Evet, çalışmış olabilir. Ama belli ki doğru konunun yanlış şıkkını işaretlemiş.

Genç nüfusun azalmasını 1960’lı yıllarda başlayan doğum kontrolü politikalarına bağlamak, meselenin en kolay ama en yüzeysel açıklamasıdır. Bu yaklaşım, bugünü dünden kopararak okuma kolaycılığıdır. Oysa asıl soru şudur: Son 23 yılda aile kurumu neden zayıfladı, gençler neden evlilikten kaçıyor, çocuk neden yük olarak görülüyor? Bu sorulara cevap vermeden yapılan her analiz eksik, her çözüm önerisi kadük kalmaya mahkûmdur.

Türkiye’de genç nüfusun azalmasının sebebi yalnızca doğum kontrolü değildir. Asıl mesele, ailenin sistemli biçimde aşındırılmasıdır. Üstelik bu aşınma, “reform” ve “özgürlük” ambalajı içinde sunulmuştur.

Kadının beyanının esas kabul edilmesiyle başlayan süreç, hukukta dengeyi bozdu; aileyi değil bireysel iddiaları merkeze aldı. Masumiyet karinesi yara aldı, erkekler potansiyel suçlu, aile ise potansiyel tehdit olarak görülmeye başlandı. Bunun sonucunda ne oldu? Genç erkek evlilikten korkar hale geldi, genç kadın ise evliliği güvenli bir liman olarak göremez oldu.

Genç........

© Doğruhaber