Türkiye’de her geçen gün daha fazla çocuğun ve gencin hayatını karartan bir tehlike sessizce büyüyor, akran zorbalığı.

Eskiden okul koridorlarında masum şakalaşmalarla başlayan çatışmalar, bugün yerini derin nefretin, öfkenin ve acımasızlığın hüküm sürdüğü bir atmosfere bırakıyor. Artık çocuklarımız sadece sözle değil, yumrukla, bıçakla, hatta sosyal medya üzerinden linçle birbirine zarar veriyor. Aslında bu tablo, sadece okulun değil, toplumun genel ahlak yapısının da bir aynası niteliğinde.

Geçtiğimiz günlerde Konya’da 16 yaşındaki bir öğrencinin, okulda akranı tarafından beş yerinden bıçaklanması, bu sessiz felaketin ne denli büyüdüğünün kanıtıdır. Bu sadece bir haber değil, bir çocuğun öfkesiyle, bir diğerinin geleceğinin kararmasıdır.

Bu öfke nereden geliyor? Nedir bu nefreti, bu kontrolsüz saldırganlığı tetikleyen şey?

Çünkü bugünün çocuklarını aileler değil ekranlar yetiştiriyor, çocuklarımız artık ekranın çocukları.

Sosyal medya, diziler ve dijital platformlar gençleri şiddete alıştıran, öfkeyi meşrulaştıran, “haklıysan vur” anlayışını kahramanlık gibi sunan bir dil kullanıyor.

Çocuklar, “rol model” olarak gördükleri karakterlerin davranışlarını içselleştiriyor. Bir dizi sahnesinde öfkesini şiddetle çözen bir karakter, ertesi gün okulda çocuğun davranış biçimi haline geliyor. Çünkü........

© Doğruhaber