Önce hikaye ile başladı.

Dumansız alevden incir ağaçları konuştuğunda, kendisi çok güzel, derdi çok büyük olan bir kadın yaşardı. Daha doğmadan adını verdiler ve “Mukaddes” dediler ona. Bir gün yaşadığı köye, Batı’nın ölümcül soğuk rüzgarının sürdüğü lanet bulaştı. O günden sonra kendi köyünde gün yüzü görmedi Mukaddes. Her gece Mukaddes’in evinden kendisinin ve çocuklarının feryatları, çığlıkları yükseldi, ta arşa değdi ama köy ile beraber çevresindeki köyler de sessizlik denizinde boğuldu. Hiç kimse Mukaddes konuştuğunda zeytin işlemeli yaşmağının kenarından akan kanı, lanetin vahşetini ve barbarlığa Batı’dan gelen yardımın mavi gözlerini görüyor gibi yapmadı. Onlara karşı dağların yüklenemediğini sırtına yükledi Mukaddes ama sabretti, kardeşlerinin ihanetini ve korkaklığını kör bir düğüm gibi boğazına bağladı ve sabretti. Sadece konuşmadı o, etiyle, tırnağıyla mücadele etti ve sabretti.

Güzel Mukaddes, köyünden geçen bir dervişle durumu konuştu, ne yapması gerektiğini sordu. Derviş:

“Sana yazık Güzel Kızım! Kardeşlerin güzel yüzünü görmüyor, sesini duymuyorsa, kimseden bir şey bekleme, şu dağdaki mağaraya git. Orada kocaman bir sabır taşı var, derdini taşa anlat. Anlat ve inip sadece........

© Doğruhaber