Οσοι είναι σε αναµονή ή κατάσταση περιέργειας για το κόµµα του Αλέξη Τσίπρα θα περιµένουν πολύ. Αυτό που εξελίσσεται προς το παρόν είναι το «project Τσίπρα». Μια επικοινωνιακή διαδικασία η οποία περιλαµβάνει µεν ελάχιστα πολιτικά στοιχεία, αλλά υποκρύπτει περισσότερα. Ο πρώην πρωθυπουργός, αφού προκάλεσε θόρυβο µε την παραίτησή του από τη Βουλή, προσπαθεί να τον πολλαπλασιάσει µε την αναµονή της έκδοσης του βιβλίου του. Τα σενάρια δίνουν και παίρνουν για το ποιους θα κατονοµάσει ως δαίµονες της εποχής του, αλλά όσοι γνωρίζουν (όχι το περιεχόµενο του βιβλίου του αλλά τον χαρακτήρα του) βεβαιώνουν πως, αν είχε το σθένος να λέει τα πράγµατα µε το όνοµά τους, θα ήταν ακόµη πρωθυπουργός και όχι σταθµός ανακύκλωσης βρι-κολάκων.

Η ανακοίνωση 41 ονοµάτων «τεχνοκρατών» ως επιστηµονικού συµβουλίου του Ινστιτούτου Τσίπρα δείχνει δύο πράγµατα. Πρώτον, ότι ο πρώην πρωθυπουργός αντιλαµβάνεται πλέον την πολιτική όχι ως µια δυναµική διαδικασία που συνδέεται µε την κοινωνία, αλλά ως µια σειρά από ελιτίστικες επιλογές «ανωτάτου επιπέδου», για τις οποίες θα ζητά απλώς λαϊκή επιβεβαίωση. ∆εύτερον (ως απόρροια του πρώτου), ο Τσίπρας αποφάσισε να εφεύρει τη δική του θεωρία και επετηρίδα αριστείας η οποία θα αναλάβει το έργο διάσωσης της χώρας. Οι λύσεις µεταπηδούν από το κοινωνικό πεδίο στο πανεπιστηµιακό – τεχνοκρατικό.

Επ’ αυτής της θεωρίας, µε την οποία πορεύτηκε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, έχουν αποφανθεί και η ζωή και η πολιτική ιστορία. Οι τεχνοκράτες δεν αποτελούν κάποια µεταφυσική λύση, αλλά καλούνται να υλοποιήσουν πολιτικές. ∆εν υπάρχουν ουδέτεροι τεχνοκράτες, όπως άλλωστε δεν υπάρχουν ουδέτερες πολιτικές. Η κοινωνική καταστροφή που ζούµε γύρω µας είναι έργο τεχνοκρατών που εκτέλεσαν συγκεκριµένες........

© Documento