Στον πόλεµο όποιος έχει την πολυτέλεια να επιλέγει εκτός από την κατάλληλη τακτική και τον κατάλληλο εχθρό έχει κερδίσει κατά το ήµισυ. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται ανάµεσα σε δύο µέτωπα. Το ένα είναι ένα τεχνητό που επιχειρεί να δηµιουργήσει µε τον Αλέξη Τσίπρα και το άλλο είναι µέτωπο που υπάρχει και προσπαθεί να αποφύγει: αυτό του ανταρτοπολέµου µε τον Νίκο ∆ένδια.

Ο Μητσοτάκης φαίνεται να αναγορεύει, να χρίζει τον Τσίπρα αντίπαλο, πολύ προτού ο πρώην πρωθυπουργός δηλώσει τον τρόπο που θα πολιτευτεί. Κάνει απαξιωτικές δηλώσεις εναντίον του από το βήµα του κοινοβουλίου (τον αποκάλεσε δραπέτη της Βουλής), ενώ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος σε απαντήσεις του στην ενηµέρωση των δηµοσιογράφων συχνά πυκνά βάζει στο πλάνο τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ως… ανάµνηση από το µέλλον.

Την ίδια ώρα ο Μητσοτάκης προσπαθεί να εξοµαλύνει τις εντυπώσεις από τις φήµες για αντάρτικο του ∆ένδια και φροντίζει να εξουδετερώσει κάθε αιχµή που αφήνει µε τις δηλώσεις του ο νυν υπουργός Εθνικής Αµυνας. Η απόφαση του Νίκου ∆ένδια να στηρίξει µε δηλώσεις του τα αιτήµατα του απεργού πείνας Πάνου Ρούτση προκάλεσε θόρυβο και πέραν του Μαξίµου. Στη Ν∆ σχολιάστηκαν οι θέσεις του ως επίδειξη δύναµης, ενώ στην ευρύτερη κοινωνία απέκτησε ξαφνικά ερείσµατα που δεν είχε.

Οταν ο Μητσοτάκης προχώρησε στην ψήφιση της τροπολογίας µε τις αντισυνταγµατικές απαγορεύσεις για τις διαµαρτυρίες στο Σύνταγµα µπροστά στο µνηµείο του Αγνωστου Στρατιώτη, ο ∆ένδιας έστειλε δεύτερο και πιο θορυβώδες µήνυµα. Με δήλωσή του ξεκαθάριζε (τουλάχιστον εκείνη τη στιγµή) ότι «το µνηµείο ενώνει τους Ελληνες νυν και αεί, το υπουργείο Εθνικής Αµυνας και οι Ενοπλες ∆υνάµεις δεν πρόκειται να........

© Documento