Başkanlığımızın ve Türkiye Diyanet Vakfımızın başarıyla yürüttüğü projelerden biri olan vekaletle kurban çalışmaları için Necaşi’nin ülkesi Habeşistan’dayız. Yani Etiyopya'dayız.

Habeşistan bizim coğrafyaya çok yakın değil. Evet kilometre olarak uzak bir ülke. Ama gönül coğrafyası olarak bize çok yakın. Çünkü Asr-ı Saadet’ten Osmanlı’ya aramızda oluşan güçlü bağlar var.

Her Cuma günü özellikle selatin camilerinde hutbe öncesi biz Fatiha okurken Peygamber Efendimizin (sas) müezzinlerini, ve özellikle de müezzinlerin piri olarak ifade ettiğimiz Bilal-i Habeşi‘yi asla unutmayız. İlk hicretin yapıldığı yer olarak Habeşistan‘ı ve dönemin kralı Necaşi'yi de asla unutmayız.

Kaynaklarda Necaşi’nin Müslüman olduğu ve vefatı üzerine Efendimiz’in (sas) Medine’de kendisi için gıyabi cenaze namazı kıldığı yer almaktadır. Yine bir gün Habeşistan’dan gelen misafirlerini Peygamber Efendimiz (sas) kendi eliyle ikramda bulunup hizmet etmiş. Bunun üzerine sahabe, “İkram için siz yorulmayın biz bu görevi yapalım” anlamında bir söz söyleyince, Peygamber Efendimiz (sas) Habeşistan halkının o zor günlerde ashabına yaptığı iyiliğin karşılığı ve bir vefa borcu olarak bizzat kendisi hizmet etmek istemiştir.

Diğer taraftan dadısı Ümmü Eymen Habeşlidir. Peygamber Efendimiz (sas) kendisine olan hürmetini “Annemden sonra annemdir” diye ifade edermiş. Tam adı Bereke bt. Sa’lebe b. Amr Habeşiyye. Bu hanım sahabe, Peygamber Efendimizin (sas) hanesinde yetişmenin bereketini bize miras bırakmıştır. Yani O’nun büyüklüğü sadece Efendimize olan hizmeti ve bağlılığı değildir. Bir Müslüman olarak ufkunun da büyüklüğünü bize miras bırakmıştır.

Şöyle ki; Resulullah’ın vefatından sonraki günlerde Hz. Ebu Bekir ile Hz. Ömer, zaman zaman onu ziyaret ederdi. Bu ziyaretlerden birinde Ümmü Eymen ağlamış, niçin ağladığını sorduklarında, “Hz. Peygamber’in vefat edeceğini........

© Diyanet Haber