İnsan ömrünün iki önemli evresi vardır: Çocukluk ve yaşlılık.

Biri hayat yolculuğunun taze başlangıcını, diğeri ise dinginleşen sonunu işaret eder.

Hayat, âdeta bebeklik ve çocuklukla başlayıp yaşlılıkla usulca tamamlanan bir daire çizer.

Bu başlangıç ve bitiş noktaları, şaşırtıcı biçimde birbirine benzerlik gösterir.

Genellikle sadece çocukların yoğun ilgiye ve sevgiye muhtaç olduğunu düşünürüz.

Fakat en az onlar kadar, hatta bazen daha fazla, yaşlıların da bu insani sıcaklığa ihtiyacı vardır.

İnsanların yaşlandıkça bazı yönlerden çocuklaştığı söylenir; bu belki de bundandır.

Tıpkı çocuklar gibi ilgi bekler, alakadar olunmasını isterler.

Çocuklar gibi kolayca alınır, kalpleri daha hassaslaşır, çabucak kırılabilirler.

Yaşlı anne babaya karşı en ufak bir olumsuz tavrın bile ("öf" demenin) hoş karşılanmaması, bu kıymetli hassasiyetleri korumamız gerektiğini gösterir.

İlgi ve sevgi, hangi yaşta olursa olsun insanı besler ve motive eder.

Ancak çocuklar ve yaşlılar için bu ihtiyaç çok........

© Diriliş Postası