Dünyayı hangi gözlerle görüyoruz?

Durduğumuz ve baktığımız yeri kendimiz mi tespit ediyoruz?

Duyduğumuz sesler, zihnimizde canlanan imgeler ne kadar bize ait?

Farkında olalım ya da olmayalım, algılarımız sürekli bir şekillendirme çabasıyla karşı karşıya.

Tıpkı usta bir ressamın tuvaldeki renkleri ve çizgileri yönlendirmesi gibi, birileri de bizim gerçeklik tablomuzu fırça darbeleriyle yeniden çizmeye çalışıyor.

Bu çaba, görünmez iplerle zihinlerimizi belli bir yöne çekmeyi amaçlıyor; kitlelerin düşünce akışını belirli vadilere yönlendirmek için hummalı bir faaliyet yürütülüyor.

Bu incelikli yönlendirmenin gücüyle ak karaya, kara ise aka dönüştürülebiliyor.

Sahnenin bir köşesi projektörlerle aydınlatılırken diğer köşesi kasıtlı bir loşluğa terk ediliyor.

Neyi, ne kadar göreceğimize; neyi, hangi yoğunlukta hissedeceğimize karar verenler aslında hakikatin kendisiyle oynadıklarının da........

© Diriliş Postası