Çocukluk ve gençlik yıllarımda farklı başlıklarda, farklı kitaplar okumayı severdim. Her çiçekten bal alma, misali her yazardan bir veya birkaç eser okuyarak büyüdüm. Şöyle geriye dönüp baktığımda üzerimde en çok tesiri olanlar; Necip Fazıl Kısakürek, Cemil Meriç, Rasim Özdenören ve İsmet Özel’dir.

Bu üstatların içinde çocukluk yıllarımda en çok yer tutan Necip Fazıl olmuştur. Bunda “Sakarya Türküsü” nün heyecanımıza yön vermesinin büyük etkisi vardır. Yanlış hatırlamıyorsam, hafızam beni yanıltmıyorsa üstadı 1975 yılında bir ortaokul öğrencisi olarak Erzurum Halk Eğitim Merkezi’nde kalabalık bir genç ve heyecanlı toplulukla dinledik. Üstadı ilk ve son görüşüm bu idi.

Üstadın hayatında doğduğu, yaşadığı ve öldüğü şehir İstanbul dışında Erzurum da önemli yer tutar. 25 Nisan 1921 yılında Erzurum Emniyet müdürü olan dayısının yanında 1 yıl kalır. 1943 yılında askerlik için tekrar Erzurum’a gelir. “Palandöken Dağları” isimli bir de şiir yazar:

Bir gün Palandöken Dağı’ndan geçtim.

Artık son ışıklar sönüp çakarken

Tâ uzakta eski bir hanı seçtim,

Yolcular önünde ateş yakarken.

Çile kitabından çok........

© Diriliş Postası