MOSKOVA

Ukrayna’daki çatışmanın temel nedeninin lider odaklı olmadığını belirtmek isterim. Petro Poroşenko veya Vladimir Zelenskiy’in kişisel tercihi değildi NATO’ya ve Avrupa Birliği’ne katılım isteği. Ukrayna’da, 2014 yılındaki sözde ‘renkli devrim’ batılıların, Rusya’yı politik olarak çevreleme isteğinin başlıca hamlesiydi. Batılıların bu hamlesine kısa vadede Rusya tarafı, politik tepkilerle karşı koydu.

Örneğin; Kırım’ın Rusya’ya katılımı için gerçekleşen halk referandumu demokratik bir hamledir. Neticede Kırım halkının neredeyse tamamı Rusya’ya katılım yönünde oy verdi. Batılılar istediği kadar reddetsin, Kırım’ın Rusya topraklarına katılımı meşrudur ve Rusya’nın da batıya karşı politik savaşının zaferidir.

Devamında ikinci adıma geçen batılı ülkeler, bu kez Rusya’ya karşı askeri kozunu oynamaya başladı. Ukrayna, batılı ülkelerin silahlarıyla dolarken Rusya elbette buna tepkisiz kalamadı. Donbass Bölgesi’nde, Kiev rejiminin baskısı altında kalan halk ise özgürlük mücadelesindeydi. Kimse Rusların Donbass halkını silahlandırdığını söylemesin. Donbass halkı zaten ellerindeki hafif silahlarla Kiev rejimi ordusunu topraklarından uzaklaştırdı.

Batılıların ikinci yenilgisi de halkın tokatı tarafından oldu. Batılıların silahlarını Donbass halkına acımasızca kullanan Kiev rejimi de batılılar yüzünden kendi yurttaşlarına düşman oldu.

Üçüncü aşama ise NATO birliklerinin Rusya sınırlarında askeri tatbikatları ve Ukrayna topraklarındaki askeri faaliyetleri oldu. Karadeniz’de bitmek bilmeyen........

© Dikgazete.com