Sırtımıza Eylül güneşini almış, Üsküdar Meydanı’nın kenarına iliştirilmiş eski ahşap taburelerde oturuyorduk Kadir Bal’la. Masamızda ince belli bardakta demli çaylar, dudaklarımızdaysa gündelik hayatın tortusu. Konu konuyu açıyor, memleketin halinden girip insanlığın yorgunluğuna varıyorduk. Kadir’in sesi her zamanki gibi sitemli, ama içinde hâlâ umut taşıyan bir tınıyla doluydu.

Yan masaya usulca bir kadın oturdu. Sessizdi, dikkat çekmeyen bir zarafeti vardı. Çantasından önce bir sigara paketi, ardından bir not defteri ve Steve Kother’in “Hatırla” kitabını çıkardı. Sayfaları gelişigüzel karıştırdı, sonra kapatıp garsona yöneldi. Göz ucuyla izledim onu. Bilmediği bir şey vardı; tüm günün yorgunluğunu bir çırpıda silivermişti bende, yalnızca varlığıyla.

Güneş........

© dibace.net