26 Eylül 1972’deki Dil Bayramını, Divanü Lûgatit-Türk’ün yazılışının 900. yıldönümünü dünyaca tanınmış 45 Türkbilimciyle kutlamıştık. O dönemde de en yerli sözde dilciler, Osmanlıcayı köpürtmeye çabalıyor... Dil Devrimine, “Uydurukçanın karanlık günleri” diyor... Yeni sözcükleri, “düzmece Türkçenin leş gibi tiksindirici piç kelimeleri” diye yasaklatmak için yırtınıyorlardı. Yabancı dilcilere göre, “Harf-Dil Devrimleri Mustafa Kemal mucizesi”ydi... Atatürk’ün kurduğu TDK’nin başarısını alkışlıyorlardı.

TDK 40 yaşındayken ben, 22’ydim. O sıra 70’i aşan Ömer Asım Bey’le yaşıtımmış gibi söyleşirken 40 yılı, 400 yıl gibi gözümde büyütmüştüm. Sözleri belleğimde...

“Devrim de senin gibi çok genç... Devrimler, sizinle birlikte büyüyecek; ama yaşlanmayacak... Devrim ruhu hep genç kalmalı...”

1972’den bugüne köprülerin altından kirli sular aktı. Kimi ülkeler bölündü, kimi silindi. Yayılmacı, siyasal ekonomik bağımsızlığı su alanlarla kedinin fareyle oynadığı gibi oynuyor. 102 yıllık devrim deneyimi olan laik cumhuriyetimiz de... Ulus bilinci, yurt sevgisi aşınanlar yüzünden yara bere içinde...

Dil Devriminin 93’üncü yılındaki savrulmayı........

© Cumhuriyet