Önceki hafta 53. İstanbul Müzik Festivali güzel bir coşkuyla başladı: Yöneticiler, çalanlar, dinleyiciler hepsi yıllar içinde artık kocaman bir aile olmuş. Açılıştan sonraki ikinci etkinlik, ünlü çellist ve eski dost Gautier Capuçon ile piyanist Alexandre Kantorow’un resitaliydi. Tek sözcükle bu konser bizi bulutların üstüne taşıdı. Her bir nota, anlatım, nüans yerli yerinde ve abartısızdı. Brahms’ı, Messiaen’i ve Cesar Franck’ın keman sonatından düzenlemeyi, eskilerin dediği gibi “huşu” içinde dinledik. Bence bu etkinlik festivalin en çok iz bırakan konseri olmaya aday. Bir sonraki gece festivalde yine eski dostlardan Camerata Salzburg üyeleri ve Fazıl Say vardı. Mozart’ın KV. 467 piyano konçertosuyla Fazıl salondan büyük alkış aldı.

Pazar akşamı festival dışı bir etkinlikteydim: Grand Pera Emek Sineması sahnesinde Camerata Concordia topluluğu ile çellist Nil Kocamangil’in solistliğinde Haydn’ın 1. Çello konçertosunu dinledik. Şef Artun Hoinic topluluğu son derece özenli yönetiyordu. Konser Beethoven’dan 12 Contretanze, WoO.14 ile başladı. WoO nedir derseniz, bestecinin opus numarası vermediği yapıtlarına verilen “Werke ohne Opuszahl” başlığıdır. Konser Mozart’ın K.201, No. 29 Senfonisi ile son buldu. Nil Kocamangil’i uzun........

© Cumhuriyet