Okuduğunuz başlığı bir başka yazımda da kullanmıştım. Ölümünün üstünden 20 yılı aşkın bir süre geçmiş olmasına karşın, Memet Baydur’un bizlere diyecekleri sürüyor. İki ay önce gün yüzüne çıkmamış birçok şiiri kitaplaştırıldı ve Sözcükler Dergisi yayını olarak Ahmet Turgay Tüfekçi tarafından okurlara sunuldu. Baydur çeşitli dönemlerde yazıp bir dosyada biriktirdiği bu şiirlerde doğaya ve insana alışık olmadığımız merceklerden bakıyor. ‘Şiirler’ kitabını okuyunca Baydur’un deneme tadındaki yazılarını, 26 oyununu, Cumhuriyet’teki köşesinde çıkmış metinlerini anımsadım, bir bölümüne de yeniden göz gezdirdim. Baydur’un ürettikleri yeni yetişen okurları sarıp sarmalayacak nitelikler içeriyor.

‘Şiirler’den olağanüstü bir örnekle Baydur’un hüznü gülmeceyle nasıl damıttığını görelim: ‘köyüne gidecek ya/ adresi bilmiyor/ biletini bilgisayarda kesecek uskumru suratlı kızın önünde/ ağlamaya başlıyor./ derken/ kız da ağlamaya başlıyor onunla beraber/ sıradaki kahverengi ceketli bıyıklı adam/ onun arkasındaki romeo kolonyalı şişman kadın/ yanındaki liseli çocuk/ hepsi ağlamaya başlıyor/ gözyaşına boğuluyor otobüs terminali/ kapının önündeki simitçi/ çapaklı taksi şöförü/ çengelli iğne satan küçük çingene/ herkes ağlıyor / bir gözyaşı karnavalı/ kargaları etkiliyor şehir vapurlarını/ elektrikler kesiliyor sular yükseliyor./ bir sarsıntı gibi........

© Cumhuriyet