Cumhur İttifakı, 2018’den bu yana Türkiye siyasetinin merkezine oturmuş durumda. Bu süreç içerisinde MHP ve AKP, yalnızca kendi ortaklıklarıyla ayakta kalacak Cumhurbaşkanlığı Hükûmet Sistemi adını verdikleri bir rejim inşa ettiler. Bahçeli ve Erdoğan, ülkeyi karanlık bir tünele sokan bu süreci büyük bir uyumla bugüne kadar taşımayı başardı.

İttifak içinde kriz konusu olabilecek her mesele, ikilinin özel sohbetleri ve müdahaleleriyle bugüne kadar halının altına süpürülerek ertelendi.

Son birkaç haftadır ilişkide başka bir düzey gelişti. Parti liderleri ve kurmaylar, sanki birlikten çok farklı yanlarını gösterme uğraşına girmiş durumdalar. Bunun bir görev paylaşımı mı yoksa derinleşen fikir ayrılığı mı olduğuna dair, elimizdeki veriler üzerinden kesin bir kanaat bildirmek mümkün değil.

Ancak son yaşananları alt alta koyduğumuzda, geleceğe dair hiç de yabana atılmayacak bir senaryo çıkarmak mümkün.

Cumhur İttifakı hâlâ iki parti için de karşılıklı bir zorunluluk niteliğinde. AKP, parlamentoda çoğunluğunu MHP desteğiyle koruyor. MHP ise iktidar bloğunda yer alarak politik etkisini sürdürüyor. Ama bu zorunluluk, ikili arasında gerilimin yaşanmasına engel olamadı.

Son gerilimin kaynağı olarak Bahçeli’nin “Terörsüz Türkiye” projesine AKP cenahının ayak diremesi gösteriliyor. Oysa yaklaşık bir yıldır farklı etaplardan geçen süreç bir şekilde ortak bir proje hâline getirilmişti. Ne olduysa daha çok Erdoğan’ın ABD ziyaretinden önce oldu.

Peş peşe yapılan “kara para” operasyonları ve Bahçeli’nin karşı açıklamaları, dikkatleri ittifak içi çelişkilere çekmeye yetmişti. Ardından Erdoğan–Trump görüşmesi öncesinde gelen TRÇ (Türkiye–Rusya–Çin) açılımı, ilişkinin bir bütün olarak masaya yatırılmasına neden oldu.

Bahçeli’nin KKTC seçim sonuçları sonrası yaptığı çıkışlar, polis atamaları, CHP’ye........

© Birgün