Geçen hafta ortalarında PKK, kongresini topladığını, kendini kapattığını ve silah bırakacağını duyurdu. Barış için olumlu sayılması gereken bu çok önemli eylemi 12 Mayıs günü yapılan kapsamlı bir basın açıklaması izledi.

Gerçekten yaşamsal olan ve çoğu zaman yerinde bir nitelemeyle “kutsal” denilen barış için sağlıklı bir başlangıç yapılması gerekirdi.

Ancak, hiç de öyle olmuyor; Açıklama ile barış, yanlış yaklaşımlara tutsak ediliyor. Ayrıca, Türkiye ve üç komşu ülkedeki “diğer” Kürt yapılanmalarına hiç değinilmemesi de ‘Basın Açıklamasını’ tamamıyla “topal” bırakıyor.

Basın Açıklaması, üç önemli noktada eskiye takılıyor ve “yola” o yanlışlarla çıkıyor: 1921 Anayasası önermesi, soykırım suçlaması ve Lozan.

21 Anayasası emperyalist güçlere karşı verilen Kurtuluş Savaşı başlarken yaşanan olağanüstü koşulların düzenlemesidir. Bugün de AKP’ye çalışmakta olan altılı masa ihanetinin gündeme getirdiği 1921, savaş koşullarının ürünüdür ve bugünün Türkiye’sinin anayasal düzenlemelerine asla temel olamaz, eğer PKK geçmişin anayasalarına gidecekse ülkenin gelmiş geçmiş en özgürlükçü ve demokratik anayasası olan, dahası Kürt Sorununun daha özgürce tartışılmasına olanak sağlayan 1961 Anayasası’na başvurmalıydı.

Ayrıca Açıklamada yer alan Cumhuriyet’e yönelik Kürtleri “inkâr ve imha” ya da “soykırım” suçlaması da tamamıyla “içi boş” bir özellik taşıyor.

Lozan’ı suçlamanın da hiçbir dayanağı........

© Birgün