Önce küçük küçük sonra sıçratan bir sarsıntıydı. Ne yaptık peki deprem anında? Kendi deneyimlerimiz ve görüp, duyduklarımıza bir göz atalım.

1) Her nerede olunursa olsun, hızla ‘deprem anında ne yapmamız gerekiyordu’ bunu hatırlamaya çalıştık. Ne var ki o kadar kolay olmadı. Yaşam üçgeni, cenin pozisyonu neydi? Kirişin yanında mı yoksa altında mı duracaktık? Masanın altına mı girecektik?

2) Üst kat, alt kat, orta kat fark etmedi, hemen herkes ilk fırsatta sokağa fırladı. Ne var ki sokak binadan daha tehlikeli gibiydi. Yan yana sıra sıra dizilmiş binaların biri olması diğeri yıkılır endişesi daha çok gerilim yarattı.

3) Açık bir alan aradık. Metrelerce yürüdük. Risksiz bir küçük alan dâhi bulamadık.

4) Yakınlarımızı aradık telefon düşmedi, internetten yazdık ulaşmadı.

5) Bulabilen kendini parka attı. Parklar dolup taştı.

6) “Gündüz neyse de gece güvenli olur” denilerek parklara, otoban kenarlarına derme çatma çadırlar kuruldu. Orada sabahlandı.........

© Birgün