2010 yılında Erkek Basketbol Milli Takımı ABD ile final oynamaya hak kazanmasına rağmen, final öncesi bir inşaatçı her oyuncuya birer daire vereceğini, Bakanlığın altın vereceğini ve başka başka ödüllerin ve hediyelerin verileceği açıklanmıştı. Artık final bir formaliteden öteye gidemeyecek duruma gelmişti. Çünkü şampiyonluk hedefi diye bir kavramı tartışmak bile abes kaçmaktaydı.

Ardından bu sene iki milli takım daha final kaybetti. Peki biz neden final ülkesi olamıyoruz?

Şampiyonluk arzusunun ve performansını geliştirme motivasyonunun altında yatan dayanaklar sadece ego tatmini ve bakış açısındaki değer midir?

Bireysel spor için yüzdelik oranı belki yüksek olabilir. Ama takım sporları ile birlikte bir ekip içinde başarı hedefi ve şampiyonluk arzusunu elde etmenin içerikleri bu kadar kısa değil.

Öncelikle sporun sosyoekonomik ve sosyokültürel olarak içerik zenginliğine ve bu zenginliğin oluşum sürecindeki periyotlara iyi bakmak lazım.

Spor evrensel kurgu içinde küresel bir değere sahiptir. Onu değerde tutan bu küresel içeriklerin sağladığı ‘etik’ değerlerdir. Yöresel ahlaki süreç ise sadece iç kurguya hitap ettiği gibi ‘etik’ değerlerin önüne geçemez.

Kültürel farklılıkların yansıması, her ülke için diğer disiplinlerle birlikte ortak bir paydada buluşarak ülkelerin kendilerini ifade eden ‘ekol’ kurgusunun yaratılmasına neden olur.

‘Ekol’ denen kurgunun özelliği, rekabet ortamlarında başarıyı getirecek tüm kültürel etkileri kullanılmak suretiyle sonuca ulaşmanın temel dayanağını sağlar.

İşte sonucun başarı olarak tanımının ‘şampiyonluk’ olmasının dayanakları bunun........

© Birgün