Yazı mı tura mı?” deseydi, şiir derdim! “Yazı mı şiir mi?” dedi, yazı dedim! Yazı ondan. Şiir de yazdan. Yazı düşünüp şiir yazıyorum. Gitgide daha çok yazı düşünüp şiir yazmak, yazdan ve yaştan. Yazdım belki. Kötü bir sözcük oyunu diyen de olur, gülümseyip geç ergenliğime veren de! “Susanlara hiçbir şey sormayınız” dediğinin tersine Hocamız Necatigil’in, gençlere yazı sormayınız, yaşlılara yaşı! Dedim ki: Kaç yaşındasın diye sormamalı yaşlılara, kaç yazındasın demeli! O da bu soru karşısında, bir yazıma daha girdim der belki!

Güzel soru: Yazı mı güzü mü de olabilirdi, ikisi de şiir anlamına gelirdi. Yüzü gözü, yazı güzü şiir derdik. Gençken aşkı, geçken yazı şiirle yazmıyor muyuz? Yaşam ödevi, aşk. Yaz ödevi, şiir. İkisini de senden biliriz ey mavi, ey sevinç, ey “gül kuruttum” şarkısı ki “yari sinemde uyuttum” der demez, yazın sinesinde uyuduğumuz günlere gideriz. Bi coşu, bi koşu!

Daha da hoşu: “Yazın sonu şiirdir” dizesinin karşılığını bulmuş olması. Bugün dünya yazının son, yarın dünya........

© Birgün