Türkiye’de yürütülen sürecin bir ayağı da Suriye’deki gelişmeler kuşkusuz. Aralık ayında Esad’ın devrilmesinin ardından yönetimi HTŞ’nin aldığı ülkede, denge ve istikrar henüz sağlanabilmiş değil.

Ankara’nın beklentisi, Suriye’nin kuzeydoğusunu kontrol eden SDG’nin merkezi yönetime entegre olmayı kabul edip tıpkı PKK gibi silahlarını bırakması ve kendini feshetmesi. Ankara, parçalı değil üniter bir Suriye istiyor. Böylece HTŞ’nin hamisi rolüyle ülke ve bölge siyasetinde daha etkin hale gelinebileceği yönünde hesaplar yapılıyor.

Bu aks, içerideki sürecin de bir parçası olarak görülüyor. Kürt hareketinin Türkiye’deki ayaklarını Öcalan üzerinden yeniden koordinatlamak için kolları sıvayan rejim, yürütülen sürecin Suriye sahasındaki beklentilerini de karşılayacak şekilde sonuç üretmesini ümit ediyor.

ABD’nin pozisyonu da görünürde bundan çok uzak değil. ABD’nin Türkiye Büyükelçisi ve Suriye Özel Temsilcisi Tom Barrack, Suriye’de Kürtlerin ayrı bir devlet kurmasını desteklemediklerini söyledi. SDG’nin ve silahlı gücü YPG’nin Şam yönetimine entegre olması gerektiğini söyleyen Barrack, “Sonsuza kadar burada bebek bakıcılığı ve arabuluculuk yapmayacağız” gibi küstah ifadeler kullandı.

Ancak son gelişmelerin koşulsuz entegrasyon beklentileriyle uyumlu olduğunu söylemek zor. 10 Mart’ta SDG lideri Mazlum Abdi ile HTŞ lideri Colani arasında imzalanan mutabakatın ayakları halen yere basmıyor. Suriye ordusunun tek çatı altında birleşmesinin önünde şimdilik ciddi engeller var.

Mazlum Abdi 10 Mart mutabakatına ABD helikopteriyle gitmiş olsa de SDG, Barrack’ın Rakka, Deyrizor, Haseke ve Tabka’dan çekilme ve silah bırakma yönündeki talebini kabul etmeye yanaşmadı. SDG temsilcisi Sihanouk Dibo yaptığı açıklamada, “ABD ile herhangi bir anlaşmazlığımız yok” dese de silah bırakmayı düşünmediklerini belirtti.

Esasında Suriyeli Kürtlerin, Barrack’ın işaret ettiği türden ayrı bir devlet kurma talebi ya da hedefi yok. Mesele entegrasyonun içeriğiyle ilgili. Kürtler otonomi benzeri bir statüyle, karşılıklı tanınma........

© Birgün