Gülten Dayıoğlu daha çok çocuklar için yazdı, ancak onun geniş külliyatı içinde yediden yetmişe herkese bir şeyler var. O da zaten elimdeki kitabına “Yediden yetmişe herkesi coşkuyla kucaklıyorum.” diye başlamış.

Gülten Dayıoğlu denince Fadiş ilk anımsanan kitabıdır. Çocuk edebiyatında ilk çoksatarlardandır bu kitap.

Yapı Kredi Yayınlarınca basılan (2025) Bende Kalmasın’ı okuyup bitirince Montaigne’in şu sözünü anımsadım:

“Kendi üzerimde edindiğim görgü ve bilgi, iyi bir öğrenci olursam, beni adam etmeye yeter de artar bile.”

Kendimiz, kendi yaşantımız, yakın çevremiz, içerden gözlemlediklerimiz yazarlıkta da çok önemlidir.

Bir yazarın en güçlü yapıtının kendi yaşamına en yakın kitabının olduğuna öteden biri inanırım. Bende Kalmasın bu inancımı bir kez daha pekiştirdi. Kitabı okuyup bitirdiğinizde Fadiş’in Gülten Dayıoğlu’nun kendisi olduğunu ya da büyük ölçüde kendi çocukluğundan esinlendiğini daha açık görüyoruz.

Doktora tezim Gülten Dayıoğlu üzerinedir. Yaşamını bize yazdığı mektuplardan, konuşmalarımızdan, görüşmelerimizden de biliyorum. Adını taşıyan vakıfta üye olduğum için, bizde çocuk yazınının gelişmesine yalnız kalemiyle değil, başka etkinliklerle de ne büyük emekler verdiğini, nasıl çırpınıp durduğunu yakından biliyorum. Sohbetlerimizde konuştuğu her söz dolu doludur. Ben kendi adıma........

© Aydınlık