Bir ülkenin coğrafyası sadece haritadan ibaret değildir. Ormanları, dağları, nehirleri ve kıyılarıyla birlikte bir hafızası, bir kimliği vardır. Türkiye ise bu hafızayı her yaz yeniden yitiriyor. Her yıl yanan binlerce hektarlık ormanlık alan sadece doğa kaybı değil, aynı zamanda kolektif bir geleceğin sistematik biçimde tahribidir. Sadece şu son iki günde 150’ye yakın yangın çıktı; onlarca köy boşaltıldı, binlerce canlı yok oldu. Bazısı “kontrol altına alındı” haberiyle sona ermiş gibi gösteriliyor; oysa gereken önlemler alınmadığı sürece bu yaz da yaşayacağımız felaketler ne ilk ne de son olacak… Başa geleceği artık ezberledik!

Türkiye’de orman yangınları, meteorolojik olaylar veya iklim değişikliği sebepli olsun olmasın, aynı zamanda ülkedeki yapısal sorunların bir yansıması olarak da vuku buluyor. Sıcak hava dalgaları, kuraklık ve rüzgâr elbette etkili; ama temel mesele organizasyon ve siyasi öncelikler. Orman yangınlarına müdahale, bir devlet refleksiyle değil, bir mecburiyet haliyle yürütülüyor. Müdahale var, ama geç. Uçak var, ama yetersiz. Yangın söndürme helikopterlerimiz bir İHA, SİHA kadar bereketli olmasa da var gibi (!) ama koordinasyon zayıf. En önemlisi, yangın........

© Anayurt