Sosyal medya akışlarımızı süsleyen, motivasyon konuşmalarının manşetini oluşturan bu cümle, özellikle bizler için modern bir kariyer ütopyası vaat ediyor. Düşünsenize; her sabah yataktan heyecanla kalkmak, sadece keyif aldığın bir uğraşla hayatını kazanmak ve günün sonunda hiç yorulmamış olmak... Kulağa mükemmel geliyor, değil mi?

Bu rüya, kariyerinin başında veya ortasında "Ben gerçekten ne yapmak istiyorum?" diye soran neslimiz için güçlü bir mıknatıs. Ancak madalyonun bir de öbür yüzü var. Tutkuyu bir iş modeline dönüştürme yolculuğu, her zaman o hayaldeki kadar pembe ve pürüzsüz ilerlemiyor. İşte bu yolculuğa çıkmadan önce bavulumuza koymamız gereken üç acı ama tatlı gerçek:

Gerçek 1: Tutku tek başına yetmez, iş disiplini şarttır

Hobi olarak fotoğraf çekmeyi sevdiğinizi hayal edin. Işık en güzel açıdayken, canınız istediğinde makinenizi alıp harikalar yaratıyorsunuz. Peki bu tutkuyu işe dönüştürdüğünüzde ne olur? Artık sadece ilham perileri geldiğinde değil, müşterinin belirlediği zamanda, istemediği bir konseptte ve teslim tarihinin stresi altında da o "harikayı" yaratmak zorundasınız.

© Analiz