Ama Şifreleri Hâlâ Unutuyorum

Daha dün gibi aklımda…
Okuldan gelip ayakkabıyı tekmeyle çıkarmak, anne “çıkarma öyle o ayakkabıları” diye bağırmadan önce çoktan koltuğa uzanmak…

Televizyonda "Yalan Rüzgârı" jeneriği çalınca evde kutsal bir sessizlik oluşurdu.
Telefon mu? Halının altından geçen kablosu vardı. Aşk mesajı yoktu, duvara çizilen kalpler vardı.
Şimdi bana “QR kodunu okutsana” diyorlar, bir QR ile yılların kadınını sınava sokuyorlar.
Ama o kadın var ya… O kadın yıllar önce elektrikler kesildiğinde bile ocak ateşinde saç maşası ısıtıp saçına şekil vererek dışarı çıkan kadındı.
Bu nesil kolay yenilmez. Bu nesil su gibi içilir ama boğulursun da içinde.
Kırışıklık mı? Hayır, Onlar Mimik Haritam!
“Yaşını hiç göstermiyorsun” diyorlar. Göstermiyorum evet çünkü yaşımı önce ben sevdim.
Bu göz kenarındaki çizgi, yıllarca kahkaha atarken kırıştı. Bu alın çizgisi, kaç defa “Acaba onu aramalı mıyım?” diye düşünürken yerleşti.
Bu çizgiler estetik değil; anlam taşıyor ve harika anılar kokuyor.
Yüzümüz, yaşadıklarımızın haritası. GPS sinyali kaybolsa bile, bu yüz bizi geçmişimize götürür.
Öyle filtreyle silinecek........

© Akdeniz Gerçek