Edebiyat, henüz burada olamayanın dilidir.

Olmuş olanın, olacak olanın, olması istenilenin, olmaması hüzün verenin de. Şimdi ve burada olan insandır.

İnsan, şimdiliğine ve buradalığına bir anlam katmak istediğinde çalacak kapısının edebiyat olduğunu bildiği ölçüde yalnızlığının sessizliğine bir sessizliğin daha eşlik etmesi gerektiği inancı onda kavileşmenin de bir yolunu bulur.

Belki de bunu bildiğinden insan, okumak şahsî ve muhteremdir. Seçili yalnızlık gibi…

“Nasılsın?” sorusuna “İyi değilim.” diyen........

© Akasyam