“Alışmak” bir insanın kendi kendini düşürdüğü hapishanelerin en tehlikeli olanlarından bir tanesidir. Çünkü, alışmak demek zamanla kör olmak demektir. Alışmışlık, konfor alanı yaratır. Konfor alanının dışına çıkmamak da zamanında sahip olunan hayallerin gölgelenmesi anlamına gelir. Uzun süredir süregelen alışkanlık, kişi için muazzam ölçüde rahat bir ortam sunmuştur. Böylesine konforlu bir alanda birey kendini güvende hisseder. Bu güven duygusuyla birlikte sahip olduğu ideallere zaman içinde yabancılaşır. Ara sıra aklına getirse bile, bu hayaller için adım atacak cesareti kendinde bulamaz. Bu cesaret kırıklığının en büyük sebebi, güvenli limanı terk edişin ardından yaşanacak zorlu yolculuğun yarattığı korkudur. Vaziyet bu olunca........

© ABC Gazetesi