Hemen hemen her bayramda maalesef aynı ifadeleri yazmak geçerli olmaktadır: “ Ekonomik durum bu, tencere kaynamıyorsa, ne bayramı, kime bayram?” Gerçekten de, İzmir çöplere gömülmüş de, Belediye Başkanı kolları sıvamışsa; yeterli beslenememekten neredeyse vücudunun kaslarını yemeye başlamış emeklilere 4 000 lira reva görülüyorsa; insanların bir kısmı 4-5 günlük bayram tatilinde yurt dışına geçirmek işin vize kuyruğunda bekliyorken, insanların bir kısmı ise köyüne gidebilecek kadar dahi parayı bir araya getirip yola çıkamıyorsa bu işlerde bir yanlışlık var demektir.

Hem de 23 yıldır bu ülkeyi, isminde “adalet” ve “kalkınma” sözcüklerinin bulunduğu bir parti yönetiyorken durum bu ise, bunda bir yanlışlık var demektir. Hangisinde yanlışlık yok ki; isminde “milliyetçi hareket” olan bir parti de ülkenin satıp savarak günü gün etme aymazlığı politikalarına hiçbir çekince koymadan icazet verebilmiştir.

Aksak-topal da olsa demokrasi ile yönetildiğimizi düşünürken damgasız oy pusulaların geçerli kılındığı ortamlardan geçiriliyoruz; siyasi kadrolar ve liderlerin iktidar sürelerinin halkın iradesine bağlı olduğu sanılırken, iktidar süresinin “hakkın vaki olması” koşuluna bağlanmasında bir yanlışlık olsa gerek! Tüm bunlar yaşanırken, sağlık ve emeklilik hakları(!) sağlanmış siyasilerin her şey normalmiş gibi sıcak koltuklarında huzurla istirahat buyurmaları tabii ki anlaşılır bir durumdur. Zira dışarıda hava bu denli soğukken, kendilerini o makamlara taşıyan seçmenine saygı ile sıcak koltukları terk etmek hangi baba yiğidin harcıdır ki?

Müthiş bir İstiklal Savaşı ertesi Kurucu Parti unvanını da ihraz etmiş CHP’nin 1950 seçimlerinde iktidarı terk etme haysiyeti gösterip, sonraki partilerde de sistem şu veya bu biçimde oldukça düzenli şekilde işlerken, AKP’nin tutumu acaba seçmenin vefa anlayışı ile mi, yoksa siyasilere gizemli bir güç........

© 12punto