PKK’nın silahsızlanması ve dağılması yönündeki çağrı, yeni bir barış sürecinin kapısını aralayabilir mi? Yoksa bu, sahada zayıflayan örgütün stratejik bir manevrası mı? Öcalan’ın çağrısı, geçmişteki Oslo görüşmeleri ve Çözüm Süreci gibi girişimlerin akıbetini mi paylaşacak, yoksa yeni bir dönemin başlangıcı mı olacak? Türkiye’nin güvenlik stratejisi ve bölgesel dengeler göz önüne alındığında, sürecin ilerleyebilmesi için daha fazlası gerekiyor. (Foto: Medyascope)

PKK’nın silahsızlanması ve dağılması yönündeki çağrı, yeni bir barış sürecinin kapısını aralayabilir mi?

Türkiye’de yıllardır süregelen PKK meselesi, Abdullah Öcalan’ın örgütün dağılması ve silahlı mücadelenin sona ermesi yönündeki çağrısıyla yeniden gündemin merkezine oturdu. İlk bakışta, bu açıklama tarihi bir dönüm noktası gibi görünse de, içinde barındırdığı hukuki, güvenlik ve jeopolitik dinamikler dikkate alındığında, meselenin o kadar da basit olmadığı ortaya çıkıyor. Türkiye’nin üniter devlet yapısı, terörle mücadele politikaları ve bölgesel güvenlik kaygıları göz önüne alındığında, PKK’nın silahsızlanması ve dağılmasıyla sonuçlanacak bir sürecin gerçekten mümkün olup olmadığı ciddi bir tartışma konusu.

Ancak asıl kritik soru şu: Bu çağrı gerçek bir barışın kapısını mı aralıyor, yoksa sahada zayıflayan PKK’nın siyasi ve stratejik pozisyonunu güçlendirmeye yönelik bir manevrası mı? Ve belki de daha önemli bir nokta: PKK gerçekten silah bıraksa bile, Suriye’deki PYD/YPG gibi uzantıları varlığını sürdürecek mi?

Türkiye Anayasası’nın değiştirilemez ilk dört maddesi, ülkenin üniter yapısını kesin olarak koruma altına alır. Bu çerçevede, PKK’nın geçmişte sıkça talep ettiği özerklik, federatif yapı ya da ayrı bir siyasi kimlik gibi talepler anayasal olarak imkânsızdır. Bu nedenle, PKK’nın dağılması sürecinde herhangi bir “siyasi dönüşüm” mekanizmasının anayasal çerçevede nasıl şekilleneceği büyük bir soru işaretidir. PKK’nın gerçekten silahlı mücadeleyi bırakıp siyasi bir aktör olarak varlık göstermesi mümkün........

© yetkinreport.com