Olumsuz örnekler ve bunlarla ilgili şikayetler, “bila-inkıta” süreklilik arz etmeye başlayınca; Türkiye’nin demokrasiden vaz geçip vaz geçmediği sorusu da haliyle “bi-devam” sorulup duruyor…

Her ne kadar Anayasamız, “Türkiye Cumhuriyeti demokratik, laik ve sosyal bir hukuk devletidir” şeklinde bir tanımlama yapmış ve ardından demokrasiyi korumayı devletin temel amaçları arasında saymış ise de; gerek yargı ve gerekse idare uygulamaları zaman zaman bu ilkeler ile çelişir sonuçlar üretebilmektedir…

Konuyu, “istisnalar kaideyi bozmaz” diyerek kolayca savuşturmak mümkün aslında…

Fakat istisnaların sayısı; bazen “normallerin” sayısına yaklaşınca bunu söylemek de zorlaşıyor!...

Şikayete konu olan uygulamaların faillerine bakarsanız; onlara göre ortada bir demokrasi sorunu falan yok!.. Yapılan her şey mevzuata uygun…

…

Bizim gibi yazılı hukuk sistemini uygulayan ülkelerde, diğer ülkelerden farklı olarak “kanunilik/ meşruluk” çerçevesinde tartışma yaratan başka sorunlar ortaya çıkıyor…

Diğer ülkelerde “yasal” olan bir durum aynı zamanda “meşru” veya “demokratik” olarak da kabul görürken; Türkiye gibi yazılı hukukun ya da hukukçuların deyimiyle “mevzu hukukun” egemen olduğu devletlerde durumun doğası gereği maalesef böyle bir durum söz konusu olmuyor…

Haliyle kanuna uygun, ama “demokrasiye” aykırı olan uygulamalara buralarda sıkça rastlayabiliyoruz…

1923’ten bu yana defalarca düştüğümüz şu tezata bakar mısınız?

“Cumhuriyeti ve demokrasiyi korumak” amacıyla kurmuş olduğumuz devlet; kendini korumak için, ya da kendini temsil eden hükumeti korumak için o demokrasiyi çiğnemeyi kendinde bir hak olarak görebiliyor!...

Bu anlamda kötü olan sadece darbeler veya darbe girişimleri değil elbette… Onlarla aynı sonucu doğuran ve çeşitli güvenlik reflekslerini bahane ederek çıkartılıp uygulanan bazı yasalar ve kararlar da bana göre aynı kategoride…

Sadece sandığa gitmekle demokrasi olmuyor… Sandık, elbette........

© Yeşilgiresun