Birbirimizi hiç yüz yüze görmeden, üzerimde hakkı olan insanların başında İsmet Çelik gelir. Henüz reşit bile olmadığım Giresunlu yıllarımda öylece durur, o güzel insan.
Oğuz Aral yönetimindeki Gırgır Dergisi'nin Türkiye'deki en önemli mihenk taşı olduğunu düşünürüm. İsmet Çelik o derginin deli dolu yazarıdır.
Oğuz Aral elbette ki uzaylı falan gibi, ulaşılmaz gelirdi biz okurlara, ama İsmet Çelik halk çocuğudur, bizden biridir. Normalde eczacı kalfasıyken bi biçimde keşfedilip efsane Gırgır'a yazar olabilmiş rol modelimizdir.
Absürt mizahı O'ndan öğrendik desem inanın doğrudur. Dünyalarda bi tane Ferhan Şensoy'umuzda bile etkisi vardır diye iddia eder, bu garip kardeşiniz.
Bigün... Dergide çalışırken... Köfte ekmek yediği sırada... Kalpten gittiğini... Ve ardı sıra çok üzülüp çok ağladığımı anımsarım hep, burnumun direği sızlar...
Bugün bile.
***
Siz şöyle okuyun duygularımı;
Gökyüzünde tüten olsam / Yeryüzünde biten olsam / Bir atlastan keten olsam / Yar boynuna sarsa beni.
***
Muhallebi çocuğu olduğum.
Sokağa çıkmaktan sakındığım.
Küfür etmeyi bilmediğim.
Yıllar, o yıllar.
Bi Giresun-Fener maçında, Fenerbahçe kalecisi Sarı Adil'e tam da çıkış tüneline girerken kabaca bağırıp (asla sövme değil, mesela, "Ulann sarı gafaaa" gibi bi hitaptı) mevsimler boyu çok utandığım vakitler, o........

© Yeşilgiresun