Evden erken çıktım idi bir sabah, yıllar evvel. Kaldırıma çıkıverdimdi hemen, bizim sokağın yolları dar.
Karşımdan biri geliyordu bana doğru, bir abi, yolun ortasından. Bir araba belirdi birden, bize doğru sokağı dönüverdi. Ben gördüm, o abi görmedi. Korna çaldı araba.
Abi çok korktu, dalgındı, boş bulundu, gördüm yine, boş bulunmak nedir? Bir panik kaldırıma zıpladı. O hızla geldi bana çarptı...
Dünyada yayaların çarpıştığı ilk trafik kazasıdır, gurur duydum, neyleyim?
Bana bakma benim yarim var.
***
Annem diyom... Yaşlandı epey, çok mutsuzum.
Her sabah erken çıkıp, kahvaltıya ona gittiğimi... Ekmeğimi mutlaka kızarttığını... Dünyadaki hiçbi kızarmış ekmeğin ''anne kızartması'' kıvamında olamadığını düşündüm.
O başka türlü bişi oluyordu.
Etimek halt etmiş!
***
Ve sürpriz elbette.
Dolaptan pasta çıkarırdı annem hep.
Ehh, yiyim bari!!!
Ömrümce böyle büyük bir dilim pasta görmezdim.
Ana yüreğiydi...
***
Gülerdim elbet;
........

© Yeşilgiresun