Pencere önünde sardunyalar, fesleğenler, orkideler… Saçlarında papatyalar, nergisler, menekşeler…Kitap sayfaları arasında kurumuş gül yaprakları, karanfiller, hercai menekşeler…

Kapı kapalı, kapı aralık, kapı ardına kadar açık.

Çepeçevre hanımelleri, sarmaşıklar ve begonvillerle kaplı kapıdan kimse çıkmadı saatlerdir dışarı. Yarı aralık pencerenin önündeki kırmızılı, beyazlı, sarılı, yeşilli çiçeklerin kahverengi saksılarına ilişti gözü. Oradan da açık maviyle beyazın karışımı olan evin duvarlarında dolaştı durdu gözü bir süre.

Sarı, pembe, mor, kırmızı, mavi çitlerle çevrili bahçenin güllerce koruma altına alınmış köşesinden hafif bir rüzgâr, ardına kadar açık olan ve ne kimsenin girdiği ne de çıktığı hanımeli, sarmaşık ve begonvillerle sarılmış kapıdan ruhunu gıdıklayan hoş kokular taşıdı burnuna.

Çıkmaz bir sokaktı burası. İki katlı ve bahçeli evlerin birbirine yarenlik ettiği çıkmaz bir sokak. Sokağın hemen yanı başıysa kır çiçekleriyle donanmış upuzun bir düzlüktü. Sokak taşlarının arasından fışkıran yabani otlara, tek tük duvar diplerinden hayatı selamlayan allı morlu menekşelerle minik minik papatyalar eşlik ediyordu. Tabiat boşluk kabul etmeyen usta bir fizikçi gibi her bir boşluğa kendi sanatından ulufeler dağıtmayı ihmal etmemişti bu minicik yarım sokakta.........

© Yeşilgiresun