Dijitali( sosyal medya) hayattan çıkarmak. Sevdiklerinle, değer verdiklerinle vakit geçirmek. Bir aradayken asla telefona, bilgisayara, televizyona bakmamak, onlarla ilgilenmemek. Sadece ama sadece yanındakilere fokuslanmak.
Onların gözlerinin içine bakmak, konuşurken ya da susarken jest ve mimiklerine kilitlenmek, ellerini nasıl hareket ettirdiklerine odaklanmak, ses tonlarına dikkat kesilmek velhasıl sevdiklerin dışındaki her şeyi kapının dışında bırakmak.
Buradan, kendini ihmal etmek, kendine vakit ayırmamak gibi bir sonuç çıkarılmasın, lütfen. Kendini dijital alemle değil de kitapla, yürüyüşle, yağmurla, rüzgarla ödüllendirmek; basit ve sade bir hayatın muhteşemliğiyle mükafatlandırmak kendini.
Kitap sayfaları arasında kaybol, yeni yürüyüş rotaları keşfet, yağmuru tüm hücrelerinde hisset; bırak rüzgâr saçlarını dağıtsın, yüzüne gözüne tozlar taşısın, açık kalan penceredeki tülleri perdeleri hava savurduğu gibi masanın üzerindeki kağıtları da öteye beriye dağıtsın, hatta cereyandan kapıları çarpsın da uyuyanlar uyansın.
Fotoğraf peşinde koşarken asıl........

© Yeşilgiresun