“…Onlara anlat yağmur karşılıklı yağar
Ruhların içindeki müzikle karşılıklı…” *

Sessiz bir yağmur toprak kokusunu ortalığa saçıyordu. Kelimeleri yağmurla ıslanan anlatıcı için her sözcük bir yağmur damlasından farksızdı.
Bir yağmur damlası olsam diye düşündü, anlatıcı; bir yağmur damlası şimdi. Ve konsam bir serçenin kanadına ya da dokunsam yaprağına bir çiçeğin. Bel geldim desem, ben geldim. Tanımadın mı beni, unuttun mu yoksa? Hani kanatlarına şifa, yapraklarına devaydım? Hani susuzluğuna gıda, kuraklığına dermandım?
Bir yağmur damlası. Bir yağmur damlası gibi sıcak, narin, zarif. Bir yağmur damlası gibi serin, eşsiz, naif. Bir yağmur damlası gibi sahici, içten, vakur. Bir yağmur damlası gibi harikulade.
Bir şarkının nakaratı gibi aşina. Bir şiirin kafiyesi kadar şirin. Bir gül yaprağı kadar kırılgan ve yumuşacık, bir serçe kalbi........

© Yeşilgiresun