İmralı’ya haksızlık ettiğimi fark ettim.

Artık onu ne bebek katili yerine koymak için adlandıracağım ne teröristbaşı ile özleştireceğim.

Bu konuda ben de modaya mı takılı kaldım ne?

Doğrusunu isterseniz ben modadan anlamam ki.

“Başkaları şöyle” diyor diye, ben de aynısını yapmaya çalışmam.

Ben, hep ‘Kendim’ olmaya çalıştım.

Eksiğimle, fazlamla; doğrumla, yanlışımla ben, ‘Kendim’ oldum.

Oysa benim kara parçasına kastım ne ki bir bebek katili ile onu özdeşleştireyim!

Oysa orası ilk mübadeleye kadar içinde insanların yaşadığı, normal bir hayatın sürdürüldüğü iç denizimizde bir ada.

İlk mübadelede, oradakilerin memleketlerine dönmeleriyle birlikte, belli bir dönem kendi haline bırakılan İmralı, daha sonra hep insanın içini ürperten bir isimle anılır oldu.

O yıllarda adada 250 hane, bir okul, üç manastır varmış.

Tamamı Rumlardan oluşan bin 200 kişi yaşıyormuş.

Mübadele sonrasında da keşke........

© Yeniçağ