Bir ülkede sorunların hiç eksilmediğini fark ediyorsak, belki de asıl sorun biziz; sorunların işaretçileri…

Her gün yeni bir gündem, her gün yeni bir kavga. Dün tartıştığımız meseleler bugün unutuluyor. Bugün yükselen sesler yarın yerini başka gürültülere bırakıyor. Ama değişmeyen bir şey var; sürekli şikâyet eden, sürekli eleştiren, ama bir türlü çözüm bulamayan toplum hâlimiz.

Artık vatandaş açısından kimin ne söylediği, hangi liderin nasıl bağırdığı çok da önemli değil. Çünkü sözler çok, ama çözümler yok. Çünkü televizyon tartışmalarında sesler yükselirken, mutfakta tencere aynı sessizliği koruyor. Ülkenin sorunları siyasetçilerin gündemine hiç girmiyor! TBMM açılışındaki fotoğraf kadar, pazarda tezgâhları seyreden vatandaşın gözyaşı asla gündeme girmiyor!

Adorno yıllar önce şu cümleyi kurmuştu: “Yanlış hayat, doğru yaşanmaz.” Yani bozuk düzenin içinde, bireysel doğrulukla ayakta kalmak neredeyse imkânsızdır. Tek tek dürüst olmanız yetmez; sistem, yanlışlığıyla bütün çabalarınızı yutar. İşte tam da bu nedenle bireysel........

© Yeniçağ