5 Şubat 1987 yılında Mamak Askerî Cezaevi’nden tahliye edildiğim günlerde tanıdım O’nu.

O günün siyaseti, yasaklar ile boğuşuyordu. Sadece yasaklar değil, cezaevlerinin ve cezaevlerinde yalnızlaştırılanların aileleri ile beraber devasa sorunlarla boğuşuluyordu.

12 Eylül darbesi bütün kurumları ile beraber kurumsallaşmış, sıkıyönetim askerî mahkemeleri yargılamaları devam ediyordu.

Asılan arkadaşlarımızın acıları çok taze idi…

Ülkü Ocakları sıkıyönetim mahkemeleri tarafından yargılanırken, Bizim Ocak Dergisi etrafında gençlik tekrar teşkilatlanıyor, cezaevlerinin sorunlarına ilaveten alaylı-mektepli gibi bir anlayışla boğuşuyorlardı!

Böylesine bir karmaşanın ve yoklukların ortasında mücadele eden bir “mücevher” kadronun Genel Başkanlık koltuğunda Müsavat Dervişoğlu oturuyordu. Buraya cezaevinden çıkmış ve kaldığı yerden devam etmeye gelmiş, “lügatlarında pes etme nedir bilmeyen bir neslin temsilcisi olarak”; ülke ve ülkücülerin dev sorunlarını omuzlamaya gelmiş koca yürekli bir adamdır “Müsavat Dervişoğlu”.

Rusların Türkiye’yi Afganistan gibi işgal etme planlarının önemli bir noktası olarak görülen, Türkiye’den bağımsızmışçasına kurtarılmış bölge olarak adlandırılan “Fatsa’nın Ülkü Ocaklarında” henüz 20’li yaşlara gelirken başlamış; “belalara dava diyerek omuz vurmaya”…

MHP’nin iktidar için değil,........

© Yeniçağ