Gençlik yıllarımızda birçok eyleme katılmış birisiyim. 1977 yılının 1 Mayısında İstanbul Taksim meydanında, meydanda bulunanların üstüne ateş açılması sonucu ölenlerin anısına devrimciler her sene anma adına eylemler yaparlardı. Bu eylemler okullarda dersleri boykot etmek olurdu. Üniversite ve liselerde 1 Mayıs gününde genelde boykotlar yapılırdı.

Ben, İzmir Mithat Paşa Endüstri Meslek ve Teknik Lise öğrencisi idim. Bizim okulumuzda Ülkücü öğrenci ağırlıkta idi. O zamanlar, şimdi var olan sahil yolu yoktu. Sadece Karataş’ta başlayıp, Fahrettin Altay meydanında biten okul önünden geçen yol vardı. Burada elektrikli tramvaylar çalışıyordu. Okula gitmek için, 100 metre mesafede ‘Mektupçu’ durağında inmek gerekiyordu. Burayı kaçırırsanız ‘Küçükyalı’ durağı, okulu 300 metre geçince inmeniz gerekiyordu. Bu boykotlarda her iki durakta solcu/devrimciler tarafından tutulur, öğrencilerin okula gitmesine izin verilmez, okula ulaşma sol guruplarca engellenirdi.

Biz de Ülkücü okul teşkilatı olarak görevlendirilen arkadaşlarla, önceki duraklardan ikişer kişi tramvaya binip, Mektupçu ve Küçükyalı duraklarında tramvayın durmamasını sağlayıp, okul önünde tramvayı durdurarak boykotu kırardık (!)

1979 yılına geldiğimizde ise Afganistan’ın işgalini, Kâbe’nin kanlı baskınını protesto etmeye başladık. ABD’yi de protesto etmişliğimiz vardır. Mesela, İzmir Hatay semtinde, şimdi İlahiyat Fakültesi (o zamanlar Yüksek İslam Enstitüsü) karşısında konsolosluk binası vardı. Binlerce kişi ile konsolosluğa yürürken, polisler bizi “Ülkü Ocaklı 30 kişiyi” gözaltına almışlardı! Binlerce kişi arkamızdan kayboluvermişti (!)

Ve her sene 25-31 Ekim arasında “esir Türkler haftasında”, Ülkü ocaklarının önüne kurduğumuz çadırlarda açlık grevleri yapar, SSCB’de esir olan Turan coğrafyasındaki soydaşlarımızı unutturmaz, anardık…

Bizim ağabey kuşaklarının, 6. Filo boykot kırmalarının hikâyelerini internetten (iki taraf açısından) bolca bulup........

© Yeniçağ