Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nde yapılan Cumhurbaşkanlığı seçimi, bir dönüm noktası oldu. Sandıktan çıkan sonuç, bazı çevrelerin iddia ettiği gibi “iki devlet siyasetinin reddi” değil; mevcut koalisyon hükümetine duyulan tepkinin dışavurumudur. Cumhurbaşkanı Ersin Tatar’ın aldığı oy oranı, halkın milli duruşuna değil, hükümetin icraatlarına duyduğu rahatsızlığa işaret ediyor. Anketler, halkın büyük çoğunluğunun-yaklaşık yüzde 75’inin-“iki devletli çözüm” politikasına sıcak baktığını gösterirken bu politikanın en net savunucusu olan Tatar neden yalnızca yüzde 35 oy alabildi? Cevap, siyasetin matematiğinde değil, sosyolojisinde gizlidir.

Halkın “iki devlet” arzusuyla “mevcut yönetim anlayışına” olan tepkisi birbirinden ayrıştı. Seçmen, Tatar’ın temsil ettiği millî çizgiyi reddetmedi; aksine, bu çizginin daha liyakatli, daha katılımcı, daha etkili, daha temiz, daha şeffaf bir yönetimle yürütülmesini istedi. Yani sandık, politikanın değil, uygulamanın eleştirisini yaptı. Son beş yılda Cumhurbaşkanı Tatar, Kıbrıs Türk halkının egemenliğini dünyaya anlatmak için büyük bir mücadele verdi. “İki egemen, eşit devlet” tezi, Birleşmiş Milletler’de, Türk dünyasında ve Doğu Akdeniz’de karşılık bulmaya başladı. Ancak bu tarihi davayı güçlendirmesi gereken koalisyon hükümeti, ne içeride ne dışarıda gereken performansı sergileyebildi. Hantal bürokrasi, denetimsizlik, yolsuzluk iddiaları, halkın günlük hayatındaki ekonomik sıkıntılar ve yönetimdeki dağınıklık, milli davanın üzerini gölgeledi. Tatar devleti savundu, ama hükümet devleti taşıyamadı. Halk, Tatar’ın iki devletli çizgisine değil, bu çizgiyi desteklemesi gereken kadroların beceriksizliğine tepki gösterdi. Bir başka ifadeyle: Sandıkta cezalandırılan, milli siyaset değil; o siyasetin uygulayıcısı olması gereken hükümetin yetersizliğiydi. Buna rağmen bazı çevreler hemen “federasyon geri döndü” söylemini piyasaya sürdü. Oysa halkın büyük çoğunluğu hâlâ iki devletli çözümden yana. Kıbrıs Türk halkı, Rum tarafının niyetini çok iyi bilmektedir. 1963’te sokak ortasında kurşunlanan çocuklarımızı,........

© Yeniçağ