İnsanları korkutarak dünyayı avuçlarında tutanların en büyük düşmanı “Korkma!” sedasıdır. Allah peygamberine “Korkma!” demiştir. Peygamber sadık arkadaşına “Korkma” demiştir. Anası, taygalara canavar öldürmeye giden Oğuz Kağan’a “Korkma” demiştir. Düşmanı çok askeri az olan Tonyukuk erlerine, “Düşman çok diye korkma!” demiştir. Gazi Mustafa Kemal Atatürk askerlerine “Korkma!” demiştir. Türk edebiyatının en büyük şairlerinden olan Akif, Türk istiklali için yazdığı şiirine “Korkma!” diye başlamıştır.

Korku, insanoğlunun doğru yoldan iyilik ve sevgiden uzaklaşmasının en birinci sebebi olan bir duygudur. Korkmaktan kendisine saygısını yitirmiş bir insan artık her şeyden korkmaya başlar. Uzaylılardan korkar, hastalıklardan (salgınlardan) korkar, hayat pahalılığından korkar, komşusundan, akrabasının zarar görmesinden, sokaktaki hırpaniden, pencere camına konan arıdan, kazalardan, cezalardan korkar.

Korku ile kuşatılmış insanların idare edilmesi kolaylaşır. Çünkü korkak soluduğu havanın serinlemesinden ciğerlerinin donacağını sanacak kadar korkaklaşmış, içinde bulunduğu halin asla değişmemesini umarak “karalı halde” kalabilen aciz bir köledir. İşini kaybetmemek için efendilerine........

© Yeniçağ